"Of Coors"

Inmiddels zijn er ruim drie weken verstreken en dit is pas mijn tweede blogpost. Ik beschouw het maar als iets positiefs. Want dat betekent dat ik genoeg leukere dingen heb te doen heb op San Diego State University dan een verhaaltje typen op m'n Ipad.

Anyway, ik zal proberen om het een en ander samen te vatten want er is een hoop gebeurd. Op 5 januari kon ik eindelijk in mijn kamer op de campus. Ik maakte al snel kennis met mijn Zweedse roommate (Jonathan) en na een aantal dagen voegden een Duitser (Ibrahim) en een Italiaan (Jacopo) zich erbij. Tegenwoordig gaan ze overigens door het leven als Johnny/Sjonnie, Ibo en Jakob. De Duitser is degene waar een kamer mee deel en de klassieke Nederland - Duitsland confrontatie is er nog niet geweest. Sterker nog, de Duitser is een prima gozer. Ik was een beetje angstig voor het Engels van de Italiaan. Maar op de momenten dat hij geen pasta of pizza in z'n mond heeft, kan hij zich best verstaanbaar maken. En geloof me, Italianen kunnen blijkbaar op elk moment van de dag pasta eten.
Al met al had ik het veel slechter kunnen treffen qua roommates. Dus ik klaag niet :)

De colleges zijn hier pas afgelopen woensdag begonnen. De periode voordat de colleges begonnen laten zich het best omschrijven als een ordinaire vakantie. De eerste zaterdag dat ik in San Diego was, was het meteen raak: een huisfeest met beerpong, de klassieke rode bekers en het meest cheape bier dat er is. Coors. De titel van dit verhaaltje was die avond vaak het antwoord op de vraag of iemand nog een biertje wilde.
Elke internationale student was uitgenodigd door een vent genaamd Tom. En als je zoiets 'out of the blue' organiseert, ben je in mijn ogen een baas!

In het vervolg was ik bij bijna elke stapavond van de partij en dat zorgde het ervoor dat ik al echt veel mensen heb leren kennen. Ik heb nu een groepje waar ik veel mee om ga, bestaande uit Zweden, Noren, Duitsers en Finnen. Ik vind het op zich wel prima dat ik me lekker in een internationaal gezelschap bevind. Voor Nederlands gezelschap had ik ook met een groepje in een hutje op de Veluwe kunnen gaan zitten. Mijn persoontje houdt de Nederlandse eer wel hoog in onze groep.

Echter niet elke student wil graag op de campus wonen. Een andere populaire bestemming is Pacific Beach, aka PB: een soort Renesse 2.0, maar dan beter. PB is tenslotte alles wat een student kan wensen; het bier is er niet duur, het uitgaansleven is goed en er is strand. Elke dag is daar wel wat te beleven. Er is Taco Tuesday, (chicken)Wing Wednesday, Thirsty Thursday en Freaky Friday. En het komt allemaal op het zelfde neer: goedkoop voedsel en altijd een reden voor een drankje. Wat dat betreft ben ik wel een beetje jaloers. Maar goed, als je daar woont moet je wel ruim een uur reizen met het OV om bij de uni te komen.
Ook in PB ken ik inmiddels een aantal mensen. Onder andere Tom woont daar, met nog een ander Nederlands meisje. En ook een drietal Deense chicks wonen daar, en zij zijn ook altijd in voor een goed feestje!

Je zou bijna vergeten dat er ook nog gestudeerd moet worden. Dat gaat hier toch een stuk anders dan in Nederland. Internationale studenten worden geacht om de vakken te 'crashen'. Dit houdt simpelweg in dat elke internationale student naar het desbetreffende college moet gaan om vervolgens te vragen aan de docent of hij nog plek heeft voor een student. Elke reguliere Amerikaanse student heeft dus voorrang. Het kan voorkomen dat je een heel college volgt, maar vervolgens wordt geweigerd door de docent. Het is niet eens heel onlogisch, maar soms voelt het wel alsof men de internationale student beschouwt als het doucheputje van alle studenten.

Nog niets is zeker, maar waarschijnlijk ga ik hier drie vakken volgen, namelijk: product innovation management, strategic brand management en management & organizational behavior. Drie colleges per week en geen enkel college is vroeger dan 16:00 uur. Dat biedt mogelijkheden ;)

Om het reeds erg lange verhaal niet te lang te maken, zal ik afronden met wat algemene noemenswaardigheden:
- Blijkbaar is het hier heel normaal om op je 21e al zwanger te zijn van je derde kind.
- Gooi tien bananen en tien appels op een hoop en je hebt de gemiddelde groente-afdeling van een supermarkt. En dat terwijl de supermarkten hier met gemak vijf keer zo groot zijn als supermarkten in Nederland.
- Stef Stuntpiloot is inmiddels een begrip hier.
- Het aantal dikke mensen valt me reuze mee. De gym wordt hier druk bezocht, zelfs door mij. Iedereen wil blijkbaar als een Pacific Beast over de stranden van Pacific Beach lopen. Hopelijk voldoe ik over een tijdje ook aan die standaard.
- Ik ben erg tevreden met mijn Engels. Vaak denk ik ook in het Engels.
- Las Vegas heb ik ook al aangetikt, daar kom ik een andere keer wel op terug.
- De docenten zijn echt docenten, geen wetenschapper die probeert zo monotoon mogelijk de sheets op te lezen. Dat scheelt!
- Het aantal serieuze katers kan ik op een vinger tellen. Dat kan twee dingen betekenen. Of het bier wat hier geschonken wordt, is een stuk makkelijker te verwerken. Of ik begin resistent te worden. Waarschijnlijk is het een combi van beide.
- Elke dag is het zonnig en rond de 20 graden.
- Het basketball team van SDSU is nu 7e gerankt in heel Amerika. Het stadion waar ze spelen is bijna in m'n achtertuin en het is werkelijk een genot om naar wedstrijden te gaan. De sfeer en het fanatisme is bizar!
- Mijn Zweedse roommate kan niks in de keuken. Zelfs gekookte eieren kan hij verpesten.